بنتو که محض احترام به آن اوبنتو هم گفته می شود یک وعده غذای روزانه خانگی است که در ظرف غذای خاص و بیرون از خانه خورده می شود. کلمه بنتو به معنای راحتی است و این نوع غذا از دوره کاماکورا وارد سنت ژاپنی شده است.
بنتوی سنتی شامل برنج، نودل یا رشته، وسبزیجات و ترشیجات پخته است که در جعبه نگهداری و حمل می شود. از نکات مهم در تهیه بنتو می توان به نکات زیر اشاره کرد:
ضرب‌المثلی ژاپنی می گوید ما غذا را با چشمانمان می خوردیم به این معنی که غیر از طعم خوب باید ظاهر جذاب و زیبا داشته باشد. طراحی ظاهری و ارضای بصری و اطمینان از اینکه هنگام باز شدن درب ظرف بنتو حس خوبی در شخص ایجاد می شود. رنگ و چیدمان آن را طوری انتخاب می کنند اشتهای شخص تحریک شود. بنتوهای امروزی در سوپر ها دارای درب طلقی شفاف هستند و غذا از بیرون قابل دیدن است. نکته دوم اینکه ظرف بنتو جوری تعبیه شده که تنوع مزه غذاها حفظ شود و در محفظه های کوچک جدا سازی شده اند. بنتو معمولا هم دما با محیط خورده می شود سرد شدن آن از تازگی آن کاسته و گرم کردنش باعث تغییر رنگ و ظاهر غذا می شود. اما امروزه بنتوهای آماده در سوپر مارکت ها به دلیل داشتن غذاهای سرخ شده پس از خریداری گرم و سپس سرو می شود.
مواد غذایی استفاده شده معمولا غلیظ یا خشک است که باعث دردسر و کثیف کاری نشود.
نسبت غذای موجود در بنتو چهار، سه، دو، یک است. چهار سهم برنج یا نودل، سه سهم پروتئین( گوشت ، ماهی)، دو سهم سبزیجات یا سالاد و یک سهم ترشیجات یا دسر.
از خواص بنتو تازگی و طبخ روزانه آن است و امکان استفاده از غذای روز یا شب قبل نیست. حتی ساعت مصرف هم دارد و اگر به پایان ساعت مصرف نزدیک شود دیگر خریدار ندارد و تخفیف های خوبی برایش می زنند. و حتی در پایان شب کلیه بنتو های مانده را راهی سطل آشغال می کنند.
پی نوشت: بعضی از کلمات ژاپنی در ابتدای خود ٱ می گیرند، مثل هاشی( چوب غذا خوری) که محض احترام به آن ٱهاشی می گویند. مثل کاسان ( مادر ) که محض احترام ٱکاسان گفته می شود. مثل شیری ( باسن) که محض احترام ٱشیری گفته می شود و خیلی کلمه های دیگر.